Γιατί και οι μεγάλοι έχουν ανάγκη από παραμύθια…
Παραμύθια που αρχίζουν με το μιά φορά κι έναν καιρό ή και δίχως αυτό …
Ανοίγουν αγκαλιάς φτερά κι έρχονται κοντά σου ξαφνικά .
– σαν αβάσταχτη ευχή που ποθείς να βγει αληθινή…
– σα γυαλένια που έπεσε στα χέρια σου και σκίρτησε το μέσα σου παιδί…
– σαν καραβάκι χάρτινο σε μια λακκούβα στη βροχή…
– σα θύμιση αλαργινή… Για τα καστανά μάτια του που σκέφτηκες για το πρώτο φιλί που γεύτηκες κι έσταζε βύσσινο γλυκό και βανίλια παγωτό…